To po prostu wychowywanie dzieci z szacunkiem. Jeśli nie krzyczysz i nie bijesz dorosłych, nie rób też tego dzieciom. Stylów wychowawczych, które zakładają takie pełne szacunku i życzliwości podejście do dzieci, jest kilka. Są to m.in.: rodzicielstwo bliskości; łagodne rodzicielstwo; autorytatywny styl wychowawczy. Kazanie dla dzieci – Święto Świętej Rodziny. Łk 2,41-52. 41. Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. 42. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. 43. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. 44. Filmy dla dzieci, czy dzieła familijne rzadko kiedy kojarzą nam się z kinem grozy, ale obecnie w katalogach serwisów streamingowych można znaleźć praktycznie wszystko. Swoje horrory dla dzieci przygotowuje chociażby Disney, nie brakuje inspirowanych strasznymi historiami animacji czy w końcu filmów aktorskich, w których główne role Vay Tiền Nhanh. Nie ma nic piękniejszego niż bycie częścią społeczności, w której ludzie myślą o sobie nawzajem, zwracają uwagę na potrzeby innych i wyciągają rękę z życzliwością i współczuciem tam, gdzie jest to konieczne. Taką właśnie społecznością chce być GESS! Miejsce, w którym życzliwość kieruje naszymi myślami i działaniami. Thanks to our counsellors, teachers, student leaders and external partners, we have been able to build, and continue working on creating a culture of kindness in our school. Dowiedz się, jak można wyjaśnić życzliwość małym dzieciom: "Życzliwość zmienia mózg poprzez doświadczenie życzliwości. Dzieci i młodzież nie uczą się życzliwości tylko myśląc o niej i rozmawiając o niej. Uprzejmości najlepiej uczą się poprzez jej odczuwanie, tak aby mogły ją odtworzyć."Dr Patty O'Gray, ekspertka w dziedzinie neuronauki, uczenia się emocjonalnego i psychologii pozytywnej Pokaż dobry przykład Dzieci, bez względu na wiek, uczą się, jak się zachowywać na podstawie niewerbalnych i werbalnych działań rodziców oraz danych z otoczenia. Modeluj zachowanie, które chciałbyś u nich zobaczyć. Pomoże im to w budowaniu dobrego charakteru i rozwijaniu pozytywnego poczucia własnej wartości. Rodzice mogą wspierać uprzejmość przez proste działania, które pokazują każdego dnia, takie jak mówienie proszę i dziękuję, trzymanie drzwi dla innych, zbieranie śmieci na chodniku lub nawet dzielenie się uśmiechem, gdy przechodzisz obok kogoś. Dzieci przyswajają sobie te wskazówki i uczą się je praktykować na własną rękę. Porozmawiaj o Kindness Ważne są również rozmowy z dzieckiem na temat tego, w jaki sposób dzielimy się życzliwością z innymi. Wyjaśnij im, że życzliwość oznacza sposób, w jaki okazujemy innym troskę. Pomóż im wyrazić, co to znaczy i pozwól im podać przykłady tego, co można zrobić, aby okazać życzliwość. Rodzice mogą również wykorzystywać codzienne sytuacje, aby podkreślić przypadki, w których życzliwość jest obecna. Porozmawiaj z dzieckiem o jego dniu i wskaż momenty, w których życzliwość mogła pomóc w danej sytuacji lub uczynić ją lepszą. Im częściej będziemy zwracać uwagę na życzliwe momenty, tym łatwiej będzie dziecku zrozumieć, że życzliwość jest wszędzie wokół niego! Wykorzystaj książki i filmy do dyskusji o życzliwości Możesz również poświęcić dziecku chwilę podczas wspólnego oglądania filmu lub czytania książki, aby omówić to, co zobaczyło. Jeśli oglądasz film, w którym główny bohater jest uprzejmy, zapytaj dziecko o tę postać i sprawdź, czy potrafi określić, co oznacza słowo "uprzejmy". Media Zdrowego Rozsądku has a great list of movies to consider. Sit together and read a book that talks about kindness. Here are just a few to consider: Czy napełniłeś już wiadro?Bądź uprzejmyDo Unto OttersŻyczliwość zaczyna się od CiebieŻyczliwość czyni nas silnymiCo to znaczy być uprzejmym?Mała księga dobrociJestem uprzejmyABC życzliwości Dowiedz się, w jaki sposób szkoła podejmuje aktywne działania w tym kierunku: @ GESS Jaki jest lepszy sposób na promowanie życzliwości w społeczności uczniowskiej niż poprzez przywództwo samych uczniów! To jest główne przesłanie stojące za (Trustworthy, Open-Minded, Peer Support) program uruchomiony w GESS w roku akademickim 2019/20. Uczniowie biorący udział w programie nazywani są Liderami Rówieśniczymi (Peer Leaders) i są wybierani do prowadzenia w klasach lekcji na temat odporności oraz cotygodniowych sesji wsparcia podczas przerw obiadowych dla swoich rówieśników. Liderzy Rówieśniczy przechodzą sesje szkoleniowe, które wyposażają ich w praktyczne umiejętności i strategie potrzebne do bycia skutecznymi liderami. Uczą się, jak budować relacje z innymi, organizować zajęcia grupowe, dobrze prowadzić grupę, opracowywać znaczące i angażujące zajęcia oraz dostarczać strategie oparte na mocnych stronach, aby pomóc rówieśnikom w radzeniu sobie z wyzwaniami. Jak dotąd, nasza pierwsza partia Liderów Rówieśniczych pomyślnie zakończyła swoje szkolenie. Nasi Liderzy z podstawówki aktywnie uczestniczyli w zajęciach grupowych, aby rozwijać umiejętności komunikacyjne. Liderzy z Gimnazjum ciężko pracowali nad zaangażowaniem swoich rówieśników w zajęcia praktyczne, aby wzmocnić lekcje o życzliwości i odporności. W drugim kwartale nasi Liderzy Rówieśniczy z Gimnazjum rozpoczną cotygodniowe wsparcie podczas lunchu. This programme is designed according to the Peer Support Australia model which emphases that promoting student leadership and providing a social-emotional learning curriculum enhances students’ sense of responsibility and connectedness to the school which in turn limits bullying! Dziękujemy naszemu partnerowi Gehrman Solutions za wsparcie i umożliwienie realizacji tego programu! Dzień Różowej Koszuli Od lat doradcy w GESS organizują to niezwykle ważne wydarzenie, które zachęca całą społeczność szkolną do aktywnego sprzeciwu wobec zastraszania. Dzień Różowej Koszuli rozpoczął się w Kanadzie, kiedy grupa uczniów szkoły średniej założyła różowe koszule do szkoły, solidaryzując się z chłopcem, który był prześladowany za noszenie różowego koloru. 18 listopada GESS zamieni się w morze różu; założymy nasze różowe koszule i pojawimy się, aby dowiedzieć się o zastraszaniu i jak najlepiej z nim walczyć, aby chronić naszych rówieśników i zapewnić każdemu z nas bezpieczeństwo w społeczności. Chociaż nie jest to obowiązkowe, uczniowie są zachęcani do noszenia różowych koszulek, a ci, którzy zdecydują się założyć mundurek szkolny, otrzymają naklejkę z okazji Dnia Różowej Koszuli GESS, aby pokazać swoją postawę przeciwko znęcaniu się. This year, due to the Covid-19 situation Pink Shirt Day had to become a virtual event but that did not deter us at all. The counsellors have created a virtual classroom – one for Primary and one for Secondary. The classroom will have resources for students to better understand what bullying is and how to manage it. Wirtualna klasa jest już wypełniona wieloma zajęciami: Wiadomość od dyrektora naszej szkoły, pana MartinaDziałania i filmy wideo od organizacji takich jak Singapore Kindness Movement, Touch Cyber Wellness i OogachagaLista tytułów książek od bibliotekarzy GESS na temat mobbingu i szacunkuZajęcia interaktywne prowadzone przez Samorząd Uczniowski GESSWritten content from various grades and classesDziałania doradców And the list continues! Mamy nadzieję, że podnosząc świadomość na temat tego, czym jest mobbing i jak możemy się mu przeciwstawić, pokażemy naszej społeczności, że CIĘŻKOŚĆ JEST JEDNA DLA WSZYSTKICH! Singapurski Ruch Dobroci Nagroda SINGA Singapore Kindness Movement nazwał GESS Przyjacielem SINGA i przyznał nam nagrodę w uznaniu całej pracy, jaką wykonujemy, aby budować kulturę inkluzywności na kampusie, a także pracy, jaką wykonujemy w szerszej społeczności lokalnej. Singapore Kindness Movement (SKM) jest organizacją non-profit, która realizuje publiczne programy edukacyjne mające na celu kultywowanie życzliwości i łaskawości w społeczeństwie singapurskim. It is incredibly reaffirming to know that SKM sees the value in our initiatives and kindness-driven programmes and it motivates us to continue down this path! Ten artykuł został napisany przy wsparciu naszych doradców Dr. Hana Adams oraz Jennifer März Napisane przez Devi MalarvananKierownik ds. komunikacji zewnętrznej i strateg kreatywny w GESS. Czym jest życzliwość? Życzliwość kojarzy się najczęściej z byciem miłym. To drobne gesty, uprzejmość, serdeczność – okazywane spontanicznie i dobrowolnie. Często jednak życzliwość to coś więcej niż bycie miłym. To wewnętrzna postawa, filozofia życia. Cechuje ludzi, którym zależy na dobrostanie innych. Wyróżniają się oni dobrą wolą i gotowością niesienia pomocy. Z radością dbają o potrzeby innych ludzi. To dla nich zupełnie naturalna postawa, odczuwana na kilku płaszczyznach: mentalnej,werbalnej i niewerbalnej,aktywnościowej. Ta ostatnia jest chyba najłatwiejsza do rozpoznania, uwidacznia się w czynach podejmowanych dla kogoś, także dla własnych dzieci: w podaniu upuszczonej zabawki, powrocie do kina w poszukiwaniu zgubionej przytulanki, przygotowaniu na śniadanie ulubionych naleśników. Również w sferze werbalnej i niewerbalnej mamy mnóstwo okazji, by wyrazić naszą życzliwość lub jej brak. Decyduje o tym nasz ton głosu, dobór słów i gestów. Nie bez znaczenia jest sposób, w jaki mówimy o innych ludziach podczas ich nieobecności, także przy dzieciach. To, co myślimy o innych, o świecie, o sobie samym, o życiu jest odzwierciedlane przez nasz język, nasz sposób bycia. Życzliwe nastawienie wpływa na to, czy widzimy w drugim wroga czy przyjaciela. Czy jesteśmy przekonani, że zrobił coś nam na przekór, na złość czy przez przypadek, bez złej intencji? A może wierzymy, że lepiej zawsze liczyć na siebie samego niż polegać na drugim? Życzliwość pomaga także otwierać nasze serca. Uwaga! Reklama do czytania Życie seksualne rodziców Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem Jak zrozumieć się w rodzinie Jak dostrzec potrzeby innych i być wysłuchanym Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Skąd ta życzliwość? Jak zwykle – z domu. Nasze rodzinne doświadczenie ma ogromne znaczenie dla praktykowania życzliwości. Jedni z nas mieli więcej szczęścia i od niemowlęctwa nasiąkali ciepłą i serdeczną atmosferą. Ci życzliwość mają we krwi i – jak pokazuje doświadczenie – ich dzieci także. Inni mogli tej życzliwości zaznać mniej, może jej miejsce częściej zajmowała sprawiedliwość – po równo dzielimy obowiązki, jak ty zrobisz coś dla mnie, to ja dla ciebie, dzisiaj twoja kolej itd. Dla tych osób życzliwość będzie pewną lekcją do nadrobienia. I choć początki mogą się wydawać trudne, z czasem okaże się, że dawne schematy ustąpiły miejsca nowym nawykom. Dobrą okazją do zmiany jest pojawienie się na świecie potomstwa – wspólnie odkrywamy wówczas ścieżki życzliwości. W ten sposób wyrażamy troskę o innych, ale także i o samych siebie. Brak życzliwości wobec siebie Zdarza się, że nasze doświadczenie z dzieciństwa może wiązać się z jeszcze innego rodzaju trudnością w praktykowaniu życzliwości. Bo być może widzieliśmy życzliwość okazywaną innym, ale nikt nam nie pokazał, że równie ważne jak troska o innych jest dbanie o siebie. Ta ostatnia postawa nie jest zbyt często spotykana we współczesnym świecie, bo z pokolenia na pokolenie słyszymy ten sam przekaz, że owszem życzliwość jest mile widziana, ale w relacjach z innymi, że o innych powinniśmy się troszczyć, ale o siebie – niekoniecznie. Przekonanie takie ma swoje źródło w obawie przed posądzeniem nas o egoizm. Kiedy słyszymy: „Zadbaj o siebie, bądź dla siebie dobry, życzliwy”– zapala się nam czerwona lampka z informacją: „Uważaj, bo to egoizm, a egoizm to samo zło”. Takie myślenie nie zachęca do praktykowanie życzliwości wobec samego siebie. Co to oznacza w praktyce? Jesteśmy bardziej skłonni do samokrytyki, surowo oceniamy się za wszelkie potknięcia, mamy do siebie sporo pretensji o wybory, które okazały się nie do końca trafne. Obwiniamy się za brak działań i opieszałość albo przeciwnie – za nieprzemyślane i pochopnie podjęte decyzje. Co wieczór obiecujemy sobie lepsze wykorzystanie czasu w kolejnym dniu, realizację powziętych planów, życie życiem innym niż dotychczasowym. Nie jesteśmy wystarczająco dobrzy i mamy jeszcze być dla siebie życzliwi? Wierzymy, że tylko wytykanie sobie błędów zmotywuje nas do zmiany i ten sam model stosujemy wobec naszych dzieci. Jakie są skutki? coraz mniejsza energia do podejmowania wysiłku, niska samoocena, brak wiary w możliwość zmiany, wypieranie i ukrywanie trudnych emocji (złość, rozczarowanie, smutek), nieakceptowanych społecznie, pesymizm, obniżony nastrój,niepokój. Stare powiedzenie o tym, że z pustego i Salomon nie naleje nie przywraca nam właściwej perspektywy – skoro nie jestem życzliwy wobec siebie, trudniej mi o życzliwość wobec innych. Permanentne niezadowolenie rodzi frustrację i zgorzknienie. Takie nastawienie nie uwalnia pokładów życzliwości wobec świata i ludzi. Co więcej – nasze dzieci powielają ten wzorzec i same także nie potrafią siebie traktować z delikatnością. One również bywają mniej życzliwe wobec innych, bo przecież to nie nasze słowa, ale czyny są najlepszym nauczycielem, zgodnie ze słowami Konfucjusza: „Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, pozwól mi zrobić, a zrozumiem”. W stronę życzliwości Czym zastąpić surowe traktowanie siebie, a czasem także bliskich? Co warto praktykować, by życzliwość była częstym gościem w naszym domu, a nawet jednym z domowników? Według badań amerykańskich uczonych, na życzliwość składają się: 1. Empatia W Porozumieniu bez Przemocy mówi się wiele o empatii, także wobec samego siebie. Jeśli potrafimy zrozumieć siebie, z autentycznym zaciekawieniem poszukiwać potrzeb ukrytych za działaniem, które wybieramy, jeżeli z łagodnością umiemy podejść do wybranych strategii, mimo że z perspektywy czasu wolelibyśmy wybrać coś innego, wzrasta szansa na to, że z większą życzliwością popatrzymy na drugiego człowieka – też poszukującego, potykającego się, czasem zdezorientowanego. A szczególnie na tego małego, który przede wszystkim potrzebuje życzliwego wsparcia i towarzyszenia mu na drodze do dojrzałości. 2. Współczucie wobec samego siebie (self-compassion) Jeśli przestaniemy współczucie dla siebie utożsamiać z pobłażaniem sobie czy usprawiedliwianiem się, zaczniemy dostrzegać, że w wielu sytuacjach dawaliśmy tyle, na ile pozwalały nam trzy czynniki: środowisko (w którym się znajdowaliśmy – wspierające nas lub nie), środki (którymi dysponowaliśmy, czyli zasób cierpliwości, wyrozumiałości, spokoju itp.) i świadomość (tego, co się dzieje z nami i z innymi). Zauważymy, że stawianie sobie poprzeczki jeszcze wyżej bywa wręcz nieludzkie. Dostrzeżemy dzięki temu, że nasze dzieci, nasz partner czy przyjaciel nie uchylają się od odpowiedzialności, nie są nieobowiązkowi czy nierzetelni. Łatwiej wówczas przestać wymagać od nich więcej i więcej, bo same wymagania nie przekładają się na efekty. Emma Seppälä w swojej książce „Droga do szczęścia” pisze, że „postawa samowspółczucia pozwala nam utrzymać spokój umysłu i tym samym zachować naszą energię”. Autorka dodaje, że „pozostając spokojnymi i pełnymi rozumienia w obliczu odrzucenia, porażki lub krytyki, rozwijamy opanowanie, siłę i stabilność emocjonalną, które z kolei prowadzą do wyższej jakości życia, zwiększają produktywność i naszą skuteczność”. Samowspółczucie rodzi wewnętrzny spokój, a przywrócona równowaga owocuje w wielu sferach naszego życia. 3. Zdolność do troskliwego dbania o siebie Szczególnie w tych momentach, kiedy przeżywamy ból czy porażkę, warto być opiekuńczym wobec siebie. Pomyśleć o regeneracji sił, zrobić coś, co sprawia nam przyjemność, zrezygnować z części obowiązków i poprosić kogoś o pomoc albo pobyć sam na sam w ciszy. Emma Seppälä podkreśla, że troska o siebie nie oznacza, że przestajemy pracować i rezygnujemy z osiągnięcia sukcesu. Troska ta staje się fundamentem kształtowania wewnętrznej siły. Uczymy się postrzegać porażki jako okazję do rozwoju, nie zaś jako bolesne oznaki naszej życiowej nieudolności. Troszcząc się o swoje zasoby, o swój emocjonalny dobrostan, szukając równowagi między dawaniem i braniem, będziemy w stanie z prawdziwą troską i czułością, a nie tylko z poczucia obowiązku zajmować się naszymi bliskimi, także wtedy, gdy oni będą przeżywać trudne momenty. 4. Uważność (mindfulness) To widzenie rzeczy takimi, jakimi są – bez wyolbrzymiania ich czy ignorowania. Pomaga dostrzec różne myśli i emocje, także te trudne, bez konieczności panicznego ich wyciszania lub nadmiernego identyfikowania się z nimi. Dzięki niej potrafimy pozwolić sobie na doświadczanie różnych emocji, akceptowanie ich i przyjmowanie ze świadomością przemijalności. Ta umiejętność pomaga przyjmować z równowagą także różne stany uczuciowe naszych dzieci. Jako rodzice modelujemy ich reakcje i oddziałujemy na kształtowanie się ich dojrzałej sfery emocjonalnej. 5. Wdzięczność Być wdzięcznym za to, co mam, czego doświadczam, z czym się zmagam… Umieć docenić i wyrazić wdzięczność wobec siebie i innych – to nie lada wyzwanie. Liv Larsson nazywa wdzięczność „najtańszym biletem do szczęścia” – docenianie tego, gdzie jestem, kim jestem, co mam czy czego nie mam pomaga cieszyć się życiem. Praktykowanie wdzięczności przynosi zarówno natychmiastowe, jak i długofalowe owoce – wzrasta nasze poczucie dobrostanu i satysfakcja z życia, takiego, jakim jest. Nauczmy się dziękować sobie i naszym bliskim – za codzienne zwykłe cuda: przygotowane śniadanie, posegregowane ubrania do prania, popołudnie z książką. Wdzięczność niemal automatycznie nastraja nas życzliwością. Jednocześnie praktykę wdzięczności niejako w spadku otrzymują nasze dzieci. To cenny dar szczególnie teraz – w czasach triumfującego konsumpcjonizmu. Uwaga! Reklama do czytania Uwaga! Złość Jak zapanować nad reakcją na złość? Życie seksualne rodziców Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Od czego zacząć praktykowanie życzliwości? Od dobrych życzeń dla siebie samego. Gdy czujemy niepokój, życzmy sobie spokoju, w chorobie – zdrowia, w bólu – sił, w rozpaczy – nadziei. Przed wyjściem z domu życzmy naszym dzieciom dobrego dnia, dobrej zabawy przed spotkaniem z przyjaciółmi, dobrego wspólnego czasu. Dobre myśli, dobre słowa wpływają na budowanie życzliwej atmosfery i nasze postrzeganie świata. Zasiewajmy je w sobie i w naszych dzieciach. Pielęgnujmy dobre intencje i tylko takie starajmy się przypisywać innym ludziom. Taką postawę wzmacniajmy też w naszych dzieci, bo przecież ani nam, ani im podejrzewanie ludzi o złe zamiary nie przyniesie nic dobrego we wzajemnych relacjach i nastawieniu do świata. Wewnętrzny dialog Brené Brown w swojej książce „Rosnąc w siłę” pisze o wewnętrznych opowieściach, które snujemy na podstawie własnych przeżyć i doświadczeń i w oparciu o które kształtujemy obraz samego siebie i innych: „Wchodzenie we własne bolesne historie przypomina poruszanie się po mrocznej jaskini. Może się wydawać niebezpieczne i budzić złe przeczucia, a w ostatecznej konfrontacji stajemy twarzą w twarz z samym sobą. Najtrudniejszą częścią historii jest to, co sami do niej wnosimy: nasze wyobrażenia o tym, kim jesteśmy i jak nas postrzegają inni. Zgadza się, być może straciliśmy pracę albo zawaliliśmy projekt, ale o bolesności historii decyduje to, co sami myślimy o własnej wartości” – pisze Brown. Dlatego badaczka zachęca do tego, byśmy nasze wewnętrzne rozmowy ze sobą prowadzili tak jak z przyjacielem, człowiekiem nam bliskim, kochanym, któremu dobrze życzymy, którego chcemy wspierać i o którego chcemy dbać. Co nam daje prowadzenie dialogu w taki serdeczny sposób? Korzyści jest kilka: Zauważamy niewspierające, karzące myśli i mamy szansę sukcesywnie je eliminować („Jaką myśl, w którą uwierzyłam, spowodowała, że tak źle się czuję?”).Podejmujemy świadomą decyzję, jakim myślom chcemy wierzyć („Które myśli mnie wspierają?”).Trudne doświadczenia postrzegamy jako część życia („Cierpienie jest częścią ludzkiego doświadczenia, nie jestem sam/sama. Co mogę teraz zrobić dla siebie? Czego potrzebuję?”).Przestając rozpamiętywać błędy przeszłości, obniżamy poziom napięcia i stresu („Obniżam poziom kortyzolu w mózgu, życzliwość wobec siebie może wyzwalać oksytocynę, hormon związany z dobrym samopoczuciem”).Podejmujemy decyzję o zmianie życia, która jest wyrazem troski o siebie. Takiej wewnętrznej refleksji możemy uczyć nasze dzieci. Wzmacniamy w ten sposób ich samoakceptację, poczucie wartości, wspieramy ich sympatię do siebie samych. To niezwykle istotne, by miały pozytywny obraz swojej osoby. Łatwiej wtedy o wewnętrzny spokój, radość, umiejętność wybaczania sobie – składowe dobrego życia. Życzliwość w drodze do szczęścia Jak potwierdzają badania, działanie na rzecz dobrostanu innych ludzi, dostrzeganie przejawów życzliwości w ich zachowaniu ma pozytywny wpływ na poziom naszego zdrowia psychicznego. Dzięki życzliwości zmniejszają się objawy depresyjne, wzrasta subiektywne odczuwanie szczęścia i satysfakcji z życia. Ma ona wpływa na kształtowanie się pozytywnych relacji z samym sobą i z innymi. To niezwykle ważne, by wspierać taką postawę u dzieci. Być może sami w ten sposób będziemy uczyli się okazywania codziennej życzliwości. Życzliwość działa jak kojący balsam: łagodzi reakcje, wycisza emocje,koi smutek,przyjmuje złość,daje wytchnienie od słów pełnych krytyki, czyni łagodniejszym… Wszyscy razem – rodzice i dzieci – przyczyniamy się do budowania przyjaznej i bezpiecznej atmosfery. Dzieci rosną w przekonaniu, że w domu zawsze zostaną przyjęte z życzliwością, serdecznością i ciepłem. Gdy wraca się ze „świata” (przedszkola, szkoły, pracy), dobrze mieć taki bezpieczny ląd, gdzie można być wysłuchanym, przyjętym z tym, z czym się wraca: smutkiem, radością, frustracją złością, żalem, zmęczeniem. Życzliwość jest jednym z języków miłości Jedni mają naturalny dar do nauki i niewiele wysiłku wkładają w opanowanie najpotrzebniejszych zwrotów i gestów, innym potrzeba więcej ćwiczeń i powtórzeń. Jednak i jedni, i drudzy dość szybko doświadczają dobroczynnego wpływu życzliwości – zarówno na ich własne życie, jak i życie ich dzieci. Czym skorupka za młodu nasiąknie… Niejednokrotnie obserwujemy zjawisko przejmowanie emocji od innych ludzi – niejako zarażamy się ich uczuciami – współodczuwamy, gdy cierpią lub się boją, przeżywamy razem z nimi wzruszenie lub radość albo wciągamy się w ich irytację czy złość. Dobrze widać to także u dzieci – mimo że czasem staramy się ukryć przed nimi pewne emocje, jak przy rozstaniu pierwszego dnia w przedszkolu, one i tak potrafią je wykryć, niczym mentalny odbiornik wi-fi. Rodzice mają ogromną szansę na wspieranie u swoich dzieci postawy życzliwości poprzez codzienne jej praktykowanie. Dzieci, które obserwują życzliwe zachowania rodziców wobec siebie nawzajem i wobec nich samych, mają większą tendencję do podejmowania podobnych zachowań. Doświadczając od najmłodszych lat empatii, dobrej woli ze strony bliskich, wzajemnej troski i szacunku, dzieci chłoną życzliwą atmosferę, która staje się dla nich naturalnym stanem. W świecie ludzi życzliwych żyje się znacznie lepiej. Osoby uważne na swoje uczucia i potrzeby, serdeczne, uśmiechnięte i wdzięczne budują autentyczne i bliskie relacje. Praktykując życzliwość, modelują postawę swoich dzieci i przyczyniają się do budowania przez nie lepszego świata. „Wrażliwe słowo, czuły dotyk wystarczą”, czasem wystarczy nawet spojrzenie, uśmiech czy nieoceniające milczenie. Dane szczegółowe:Wydawca: OlesiejukRok wyd.: 2022Oprawa: miękkaIlość stron: 72 230x195 mmEAN: 9788382165906 ISBN: 978-83-8216-590-6 Data: 2022-07-18 pozycja dostępna Wyślemy w czasie: 24 h × 1 / 1 Opis książki:Ten pięknie ilustrowany zbiór bajek wprowadzi najmłodszych w świat niezwykłych bohaterów. Dzieci poznają opowieści o tym, jak ważna jest życzliwość i w jaki sposób drobnymi gestami możemy zmieniać swoje otoczenie na lepsze. Dowiedzą się też, jak wielkie cuda może sprawić jeden mały "Bajki o życzliwości" - praca zbiorowa - oprawa miękka - Wydawnictwo Olesiejuk. Książka posiada 72 stron i została wydana w 2022 r. Cena zł. Zapraszamy na zakupy! Zapewniamy szybką realizację zamówienia. Bądź pierwszy - Oceń, napisz recenzję/opinię [+]

film o życzliwości dla dzieci